Sevgilimden ayrıldığım hafta derin buhranlardaydım ama öyle böyle değil. Hiç ben değilim sanki. Neden ayrıldm ona da başka zaman değineceğim.
O hafta sonu kızlarla kafamı dağıtmak için çıkmıştık gece, S. ve benim en sevdiğimiz mekana (Ve artık A.'nın da). İçerde yine çılgınlarca eğleniyoruz. S. bana "D. sana baya bakıyor." dedi. D. bizim adamımız. Müzisyen mekandaki. Baya da havalı, tripleri bi' görseniz. Bi' baktım cidden bakıyor filan. Neyse ben de madem aşk acısı çekiyorum, unuturum, kafam dağılır, egom artar filan bakayım dedim. Sonra biraz konuştuk filan ismimi sordu, o söyledi. Derken biz artık mekandan çıktık.
Ertesi gün yine ayni mekana, D. yine o orada. Yine aynı muhabbetler, bana şarkı yollamalar filan imali imali. Soyadını filan öğrenemedim bir türlü zaten o sıralar. En son A. gardiyana rüşvet verip soyadını öğrenmişti sanırsam. Bir başka bakıyordu bana sanki.
Bir mecradan D.'yi ekledim sonra bin yerden o geri ekledi, bana mesaj attı filan konuştuk, ettik. Baya konuşuyoruz ama bir yandan da normal asılan erkekler gibi değil, e tabi bu hoşuma gitti. Bir de bakışları çok etkiledi ya da bana öyle geliyordu. Bir başka bakıyordu bana sanki. A. ile daha sonrası mekana gittiğimizde kavga oldu dışarıda. D. bana "Dışarı çıkma."dedi. Ben çıktım tabi ki. (Ne var biraz serseriysem?) Arkamdan bir seslenişi var, dedim "Tamamdır bu iş."
Sonra "Biz bir şeyler içelim." dedi. Buluştuk, normal konuştuk, güldük, eğlendik. Çok görmüş, geçirmiş bir hayatı var. (Yaşının benden biraz büyük olduğunu söylemem lazım). Yani o anlattı, ben dinledim hep. Çünkü yaşadıkları karşısında ne anlatsam olmayacak, yanına bile yaklaşamayacak. Bu sırada D. bütün eski sevgililerini anlattı. Eski nişanlısını bile.
Ama biri hariç.
İşte bundan sonrası bana eski acımı unutturur gibi oldu bir ara.
G.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder